Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε από την Ευφροσύνη Αγγέλη, παλιά μαθήτριά μου του Α1 (σχολική χρονιά 2011-2012), στο πλαίσιο του μαθήματος της Οδύσσειας. Διακωμωδεί με ευρηματικό τρόπο τις περιπέτειες του Οδυσσέα και θα μπορούσε άνετα να ενταχθεί στη μακρά παράδοση ανώνυμων ή/και επώνυμων στιχουργημάτων που παρωδούν (εύστοχα ή λιγότερο εύστοχα) τα ομηρικά έπη. Συνεπείς στις άτυπες συμβάσεις της παράδοσης αυτής, οι στίχοι της Φρόσως προσπαθούν (με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, μάλιστα!) να είναι δεκαπεντασύλλαβοι και ομοιοκαταληκτούν ανά δύο. Απολαύστε τους!
Μια μέρα που ο Όμηρος ξύπνησε με κέφι, άρπαξε τη λύρα του, πήρε και ένα ντέφι, κι έγραψε ένα ποίημα, σκέτο μεγαλείο, που ακόμα μέχρι σήμερα διαβάζουν στο σχολείο. Οδύσσεια ονόμασε το έπος το μεγάλο, δεν έγραψε μονάχα αυτό, έγραψε κι ένα άλλο. Ο Οδυσσέας ήτανε έξυπνος και γενναίος, μα στην Ιθάκη γύρισε χωρίς να είναι νέος. Στην Τροία επολέμησε, μάλλον χρονάκια δέκα, και μην ρωτήσετε για ποιον, όλα για μια γυναίκα! |
Αφού την Τροία κούρσεψε με πονηριά και δόλο, για την πατρίδα κίνησε με τον δικό του στόλο. Στον γυρισμό τού τύχανε πλήθη περιπλανήσεις που ώρες χρειάζονται να πεις και να εξιστορήσεις. Από την Τροία φεύγοντας σταμάτησε στη Θράκη, μα οι Κίκονες ήτανε σκληροί, ψαχνόντουσαν για μάχη. Αφού η μάχη άναψε, δεν σκοτωθήκαν λίγοι, μπήκανε στα καράβια τους και όπου φύγει-φύγει. Μέρες αφού ταξίδεψαν, στους Λωτοφάγους φτάσαν, και όσοι έφαγαν λωτούς τη χώρα τους ξεχάσαν. Ο Οδυσσέας δεν έφαγε, είχε μια αλλεργία, οι σύντροφοι δεν φεύγανε, τους πήρε με τη βία. |
Αφού λιμάνι πιάσανε, στου Κύκλωπα την πόρτα, εκεί σκούρα τα βρήκανε, αυτός δεν έτρωε χόρτα. Πολύφημος λεγότανε ο γιoς του Ποσειδώνα, έξι συντρόφους έφαγε, δεν χόρτασε ακόμα. Ήπιε κι ένα ασκί κρασί και ξάπλωσε στο χώμα κι άρχισε το ροχαλητό, δεν άντεχε το πιώμα. Κι ο Οδυσσέας πονηρός τού κάρφωσε το μάτι, με ένα παλούκι σουβλερό σα να 'τανε καμάκι. |
Αφού κι εδώ γλιτώσανε, εμπήκανε στα πλοία, και ο επόμενος σταθμός ήταν η Αιολία. Ο Αίολος τού έδωσε ένα τσουβάλι αέρα και είπε να μην τ’ ανοίξουνε σαν πάνε παραπέρα. Μα οι σύντροφοι δεν άκουσαν του Αιόλου τα μαντάτα και μάθανε η περιέργεια πως σκότωσε τη γάτα. Σαν το τσουβάλι άνοιξαν, άνεμοι ξεχυθήκαν, φουρτούνιασε η θάλασσα, στους Λαιστρυγόνες βγήκαν και τούτοι ήταν άγριοι, δεν παίζαν, δεν γελάγανε, έντεκα πλοία βούλιαξαν και τους συντρόφους φάγανε. |
Αφού στην Κίρκη φτάσανε μονάχα με ένα πλοίο, σε ζώα τους μετέτρεψε - είχε κρεοπωλείο. Αφού κι εδώ γλιτώσανε χάρη στον Οδυσσέα, καθίσανε για διακοπές και πέρασαν ωραία. Τον Τειρεσία έψαξε για να 'βρει μες στον Άδη, και άλλους Έλληνες εκεί αντάμωσε ένα βράδυ. Απ’ τις Σειρήνες πέρασε, που παίζαν μουσική, ήτανε και καλλίφωνες - είπε να μείνει εκεί. |
Από τη Σκύλα πέρασε μ’ απώλειες μεγάλες, στη Θρινακία έφτασε που βόσκανε βουβάλες. Οι σύντροφοι σαν είδανε, παχιές πως ήταν όλες, καθόλου δεν αργήσανε, τις κάνανε μπριζόλες. Μα ήταν του Ήλιου του θεού που ό,τι γούσταρε έκανε, και τους συντρόφους έπνιξε, όλους μαζί τους ξέκανε. |
Ο Οδυσσέας μόνος πια, τη Χάρυβδη επέρασε, και στο νησί της Καλυψώς, την Ωγυγία, έφτασε. Εφτά χρονάκια έκανε στην Καλυψώ παρέα, ε, πώς να φύγει ο άνθρωπος, σαν πέρναγε ωραία; Αφού τα χρόνια πέρασαν, πέρασε και η γλύκα, κι η έρημη η Καλυψώ, μάλλον δεν είχε προίκα, στο σπίτι αποφάσισε μονάχος να γυρίσει, είχε γυναίκα και παιδί, μόνους τούς είχε αφήσει. Αφού μια στάση έκανε στους Φαίακες λιγάκι, ήτανε και στο δρόμο του, πήγε για την Ιθάκη. Όμως σα φτάνει, τί να δει, και τί να μολογήσει, που τίποτα δεν ήτανε, όπως το είχε αφήσει; Μες στο παλάτι ήτανε μνηστήρες μαζεμένοι, που τρώγανε και πίνανε, ήταν και μεθυσμένοι. Ήθελαν τη γυναίκα του, μαζί και το παλάτι, και βασιλείς να γίνουνε αυτοί μες στην Ιθάκη. |
Όμως η ιστορία μας έχει ωραίο τέλος και ο Οδυσσέας τούς έστειλε μες στην καρδιά ένα βέλος. Έτσι λοιπόν τελειώσανε, του Οδυσσέα τα πάθη, κι ο ήρωάς μας βασιλιάς έγινε στην Ιθάκη. |
Υστερόγραφο: Το βίντεο που ακολουθεί είναι δημιουργία δύο εμπνευσμένων καθηγητών ιστορίας από τη μακρινή Χαβάη. Η μουσική είναι από ένα πασίγνωστο και υπέροχο τραγούδι των Μπητλς (το "Across the Universe"), όμως οι στίχοι, εντελώς αλλαγμένοι, αναφέρονται εξολοκλήρου στον κόσμο της Οδύσσειας και σε ζητήματα όπως ο νόστος του Οδυσσέα, η πίστη της Πηνελόπης, η προσπάθεια του Τηλέμαχου να βρει τον πατέρα του. Νομίζω ότι ταιριάζει να κλείσει τη σημερινή ανάρτηση.